|
||
podział tematyczny • wydawnictwa anglojęzyczne podział tematyczny Newsletter: • Zamów informacje o nowościach z wybranego tematu Informacje: • sposoby płatności i dostawy • kontakt • Cookies na stronie • Regulamin zakupów Szukasz książki? Pomożemy Ci! Zadzwoń 512 994 090 Napisz poczta@ksiazki24h.pl |
NOWA UMOWA KAPITAŁOWA. EWOLUCJA CZY REWOLUCJAZOMBIRT J.wydawnictwo: CEDEWU , rok wydania 2009, wydanie IIcena netto: Nie trzeba być wysokiej klasy ekspertem, by zauważyć, że europejski sektor bankowy zmienił się od czasów pierwszego właściwie bankowego aktu prawnego, tj. tzw. Pierwszej Dyrektywy Bankowej z 1977 r. Przepisy tej Dyrektywy zostały spisane na kilkunastu stronach. W 30 lat później sektor ten będzie musiał stosować się do przepisów 600-stronicowej Dyrektywy wzorowanej na rekomendacjach Komitetu Bazylejskiego ds. Nadzoru Bankowego, tzw. Nowej Umowie Kapitałowej (NUK). Zarówno NUK, jak i jej odzwierciedlenie w prawie wspólnotowym ma zakres wielowątkowy i porusza wiele aspektów nadzoru ostrożnościowego, właściwego funkcjonowania instytucji kredytowych (w prawie wspólnotowym dodatkowo - firm inwestycyjnych), zasad swobody konkurencji, stabilności sektora, jego rozwoju, bezpieczeństwa klientów banków itd. Wprowadzenie nowych sposobów pomiaru ryzyka wiąże się z koniecznością zatrudnienia w bankach i nadzorze, w znacznie szerszym niż dotychczas zakresie, matematyków i statystyków, prawników, specjalistów od rachunkowości, a także analityków giełdowych, "produktowców" itd. Treść NUK jest więc interdyscyplinarna. Trudno też w jednej pracy ująć wszystkie jej aspekty. W niniejszej pracy skupiono się w tej sytuacji na analizie jednego zagadnienia, tj. na ewolucji podejścia nadzorczego w kontekście zmieniających się przepisów regulujących zarządzanie i pomiar ryzyka kredytowego, świadomie odstępując od opisu i analizy przepisów, w zasadzie niezmienionych, odnoszących się do ryzyka rynkowego oraz całkowicie nowych przepisów dotyczących ryzyka operacyjnego. Opis poszczególnych metod nie zawiera w zasadzie szczegółów technicznych, a więc np. wzorów na wyliczanie parametrów ryzyka czy funkcji. Jedynym tematem szerzej opisanym w niniejszej pracy jest sekurytyzacja tradycyjna oraz pochodne kredytowe. Wynika to z faktu, iż sekurytyzacja została po raz pierwszy uregulowana na poziomie europejskim, a także z wcześniejszych zainteresowań autorki. Pod koniec września 2005 r. Parlament Europejski przyjął w pierwszym czytaniu Dyrektywę o wymogach kapitałowych, (Capital Requirements Directive - CRD), która obejmuje aktualizację i głębokie zmiany dwóch dyrektyw, tj. Dyrektywy 2000/12 i 93/6. W czerwcu 2006 r. zostały opublikowane teksty obu dyrektyw we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej. Nadano im także nowe numery, odpowiednio 2006/48/WE i 2006/49/WE. Ze względu na to, iż CRD w przeważającej części dotyczy Dyrektywy 2006/48/WE, opierającej się na Dyrektywie 2000/12, tzw. Skonsolidowanej Dyrektywie Bankowej (Consolidated Banking Directive - CBD), w tekście niniejszej pracy autorka posługuje się zamiennie skrótami CRD i CBD, gdyż kwestie analizowane przez autorkę znajdują się właśnie w tej dyrektywie. Na proces adaptacji NUK do prawa europejskiego znaczący wpływ miała unowocześniona procedura komitologiczna (patrz Rozdział l). Udział komitetów w stanowieniu prawa europejskiego był co prawda zapisany już w pierwszych wspólnotowych aktach prawnych, jednakże w niewielkim stopniu dotyczyło to usług finansowych i nadzoru nad nimi. Nadzór nad instytucjami finansowymi był początkowo realizowany na poziomie poszczególnych krajów, a współpraca ograniczała się do wymiany informacji ad hoc w sytuacjach zagrożenia stabilności systemu finansowego. Dlatego też rozdział pierwszy zawiera opis ewolucji współpracy nadzorów krajów członkowskich - aż do obecnie funkcjonującej 4-etapowej struktury komitologicznej. W rozdziale tym podkreśla się także wyjątkowo istotną funkcję pełnioną przez komitety poziomu trzeciego, wyjątkową z punktu widzenia harmonizacji przepisów wykonawczych, procedur nadzorczych w poszczególnych krajach i wzmocnienia pozycji nadzorcy wiodącego. Działania komitetów poziomu trzeciego coraz częściej odczytuje się jako zapowiedź utworzenia w przyszłość i Europejskiego Systemu Nadzoru Bankowego, na wzór Europejskiego Systemu Banków Centralnych, który to pomysł ma gorących zwolenników przede wszystkim wśród uczestników rynku. Między innymi bowiem, podobnie jak w ESBC, instytucja laka o ponadnarodowym umocowaniu zmniejszyłaby margines dowolnego interpretowania i egzekwowania przepisów europejskiego prawa finansowego, prowadząc do dalszej integracji rynku usług finansowych. W rozdziale drugim opisano genezę wspólnotowych regulacji bankowych, filozofię ich tworzenia i przesłanki. Szczególną uwagę poświęcono opisowi dwóch wyżej wymienionych dyrektyw, które stanowią podstawę do transpozycji NUK do prawa wspólnotowego. Geneza tych regulacji została poprzedzona rozważaniami nad zmieniającą się pozycją nadzoru bankowego w poszczególnych krajach i w całej Unii Europejskiej. Zwrócono między innymi uwagę na to, że chociaż uaktualniane przepisy bankowe w coraz większym stopniu kładą nacisk na współpracę transgraniczną, w tym na koncept "nadzorcy wiodącego", to jednak jest to dopiero początkowy etap osiągania tego celu, zważywszy na sporą liczbę obszarów tematycznych pozostawionych do decyzji poszczególnych nadzorów. Rozdział trzeci poświęcony jest opisowi procesu wdrażania przepisów NUK na świecie oraz przyczynom, dla których nie zdecydowano się na transpozycję NUK do prawa UE w formie odrębnego aktu prawnego. Kolejne rozdziały dotyczą szczegółowych rozwiązań w zakresie szacowania kapitału regulacyjnego odpowiadającego ryzyku kredytowemu przyjmowanemu przez banki. Rozdział czwarty więc, po ogólnym opisie struktury NUK i CBD, przedstawia podejście do adekwatności kapitałowej nazywane metodą standardową. W rozdziale piątym zaprezentowane są rozwiązania dotyczące metod tzw. ratingów wewnętrznych, a w rozdziale szóstym szczegółowo opisano metodę ratingów wewnętrznych stosowaną wobec ekspozycji detalicznych. Ponieważ zarówno NUK, jak i CBD wyraźnie zwiększa liczbę dopuszczalnych zabezpieczeń ekspozycji kredytowych, a także wprowadza pojęcie technik zmniejszania ryzyka kredytowego, problematyce tej poświęcono rozdział siódmy. Rozdział ten, ze względu na uwzględnianie w nowych przepisach metod zmniejszania ryzyka kredytowego przy pomocy pochodnych kredytowych i sekurytyzacji przedstawia również obraz tego rynku na świecie i w Europie. Jedną z technik zmniejszania ryzyka kredytowego może być sekurytyzacja. Ponieważ jednak adekwatność kapitałowa jest tylko jednym z aspektów stosowania technik sekurytyzacyjnych w działalności banków, technikom tym w kontekście po raz pierwszy wprowadzonych regulacji adresowanych do nich odrębnie poświęcono rozdział ósmy. Nowe przepisy dotyczące adekwatności kapitałowej zaczną być wprowadzane od początku 2007 r. Nic można więc z pewnością wskazać na te sektory gospodarcze, które stracą, a które zyskają na skutek nowego sposobu wyliczania kapitału regulacyjnego, Niemniej jednak, istnieje już dosyć bogata literatura przedmiotu, w której zawarte są rozważania na ten temat. Rozdział dziewiąty prezentuje więc różne poglądy i badania odnoszące się do poszczególnych sektorów. Książka jest próbą wypełnienia luki na rynku wydawniczym w zakresie nowych wymogów kapitałowych. Adresowana jest więc przede wszystkim do osób, które będą odpowiedzialne za spełnianie tych wymogów przez swoje instytucje, a także dla studentów pogłębiających wiedzę z zakresu bankowości i integracji systemu finansowego Unii Europejskiej. Nowa Umowa Kapitałowa (NUK) dla środowiska bankowców oraz badaczy zajmujących się tematyką bankową jest szeroko dyskutowanym i jednocześnie ogromym wyzwaniem regulacyjnym. (...) Publikacja Jolanty Zombirt jest jednym z pierwszych kompleksowych i poważniejszych
opracowań dotyczących nowych standardów w zakresie adekwatności kapitałowej. Zebrano
w niej wiele dotychczas fragmentarycznie poruszanych zagadnień, w tym wyniki
różnorodnych badań, zarówno publikowanych przez Komitet Bazylejski, jak i inne gremia. Recenzowana praca stanowi pierwszą w polskiej literaturze tak obszerną prezentację kwestii dotyczących Nowej Umowy Kapitałowej (NUK). Autorka jako pierwsza w Polsce podjęta próbę przedstawienia pogłębionej analizy tych stosunkowo skomplikowanych kwestii z obszaru rynku finansowego oraz finansów międzynarodowych. Generalnie można powiedzieć, że jest to próba bardzo udana. W pracy udało się bowiem pokazać NUK na tle charakterystyki zasad i praktyki
funkcjonowania rynku finansowego, a w szczególności rynku bankowego w Unii Europejskiej
oraz wskazać jej potencjalne konsekwencje dla tego rynku, a szerzej dla rynku usług w
Unii. Spis treści Wprowadzenie Rozdział l Bankowy nadzór europejski a zasada komitologii Rozdział 2 Geneza wspólnotowych regulacji bankowych 2.1. Sprawowanie nadzoru bankowego w UE Rozdział 3 Ewolucja podejścia Komitetu Bazylejskiego do wymogów kapitałowych. Zakres NUK w prawie europejskim i na świecie 3.1. Banki po Umowie Bazylejskiej z 1988 r. Rozdział 4 Struktura Nowej Umowy Kapitałowej. Metoda standardowa 4.1. Struktura Nowej Umowy Kapitałowej/CRD. Nadzór Rozdział 5 Metody ratingu wewnętrznego dla ryzyka kredytowego 5.l. Podstawowe cechy metod ratingów wewnętrznych Rozdział 6 Metoda ratingów wewnętrznych dla ekspozycji detalicznych Rozdział 7 Sposoby zmniejszania ryzyka kredytowego 7.1. Zabezpieczenia finansowe i fizyczne Rozdział 8 Sekurytyzacja w Nowej Umowie Kapitałowej 8.1. Ogólne zasady traktowania ekspozycji sekurytyzacyjnych w bilansach banków 8.4. Metoda wzoru nadzorczego Rozdział 9 Wpływ NUK/CRD na gospodarkę europejską w kontekście budowy wspólnego rynku usług Zakończenie Załączniki Załącznik l. Lista kwestii do rozstrzygania przez nadzory krajowe Bibliografia 263 strony, B5, miękka oprawa
Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy, |
