Problematyka funkcjonowania
korporacji nabiera szczególnego znaczenia w okresie transformacji ustrojowej i
gospodarczej. W Polsce zmienia się struktura podmiotowa firm. Dominujące w warunkach
komunistycznych przedsiębiorstwa państwowe mają aktualnie mniejszy udział w produkcie
krajowym brutto niż prywatne. W sektorze pozapaństwowym obok spółek mają swój
udział spółdzielnie.
W zaistniałej sytuacji
zachodzi potrzeba upowszechniania rynkowych zasad funkcjonowania podmiotów gospodarczych.
I temu właśnie celowi ma służyć niniejsza publikacja, będąca w zamierzeniu autorów
podręcznikiem akademickim.
W niniejszym podręczniku za
element porządkujący przyjęto zakres i charakter funkcji skarbnika korporacji (Treasurer
of Corporation). Pewne nieporozumienia mogą wynikać z posługiwania się terminami skarb,
skarbnik i skarbowość, które są kategoriami zarówno finansów
publicznych, jak i finansów przedsiębiorstw. Mimo chronologicznie wcześniejszego
wprowadzenia tych terminów do dziedziny finansów publicznych (np. skarb państwa), w
Polsce coraz powszechniej akceptuje się stosowanie ich również w odniesieniu do pewnych
aspektów finansów przedsiębiorstw (np. skarb korporacji). Jest to problem przeniesiony
z języka angielskiego, z którego, w przypadku obu nauk, zwroty te zostały wprost i
identycznie zapożyczone.
Funkcja skarbnika i
działalność jednostki organizacyjnej korporacji, za którą on odpowiada, czyli skarbu (Treasury),
nadają się na spoiwo obszerniejszych rozważań o finansach korporacji. Są one często
ujmowane szerzej, obejmując również część lub całość zadań, które mogą być
przypisane odrębnym funkcjom kontrolera (Controller) i zarządzającego
finansowaniem korporacji (Corporate Finance Manager).
Tradycyjnie głównym
zadaniem skarbnika jest zapewnienie firmie środków na krótkoterminowe sfinansowanie
bieżącej działalności przy możliwie najniższych kosztach. Faktyczna złożoność
tego zadania doprowadziła do przypisania komórce skarbu, którą kieruje, obowiązków
związanych zarówno z pozyskiwaniem środków z klasycznych pożyczek, kredytów
bankowych i kupieckich, jak też i udzielaniem kredytów kooperantom i klientom firmy oraz
organizowaniem dla nich takich kredytów. Do zadań skarbu należy także zarządzanie
gotówką, lokowanie wolnych funduszy krótkoterminowych, inkasowanie należności,
zarządzanie walutami obcymi, ryzykiem walutowym i ryzykiem stopy procentowej oraz,
przeważnie wspólnie z kontrolerem, zarządzanie płatnościami podatkowymi. Powyższym
zagadnieniom poświęcono najwięcej uwagi. Skarb często jest odpowiedzialny również za
wypłatę wynagrodzeń pracowników korporacji, gospodarowanie środkami finansowymi
funduszu emerytalnego pracowników i kwestie ubezpieczeń. Sprawy te nie są jednak
przedmiotem szerszej analizy.
Kontroler odpowiada za
rachunkowość, rachunek kosztów, przetwarzanie danych, sprawozdawczość planową i
kontrolną oraz, zwłaszcza od strony rachunkowej, wspomniane wcześniej zarządzanie
podatkami. Sprawne funkcjonowanie korporacji wymaga ścisłej współpracy między
skarbnikiem a kontrolerem, co w niektórych układach organizacyjnych prowadzi nawet do
łączenia tych funkcji. Znalazło to oczywiście swoje odzwierciedlenie w dalszych
rozważaniach.
Główne zadania
zarządzającego finansowaniem korporacji to organizowanie kredytów i pożyczek
długoterminowych (w tym emitowanie dłużnych papierów wartościowych), a także
przygotowywanie i przeprowadzanie emisji akcji przez korporację. Są to zadania, w
których współpraca komórki finansowania korporacji ze skarbem jest najpełniejsza.
Pozostałe zadania, jak lokowanie wolnych środków na długi termin oraz opracowywanie
finansowej koncepcji podziału korporacji, fuzji z innymi firmami bądź ich przejmowania,
zostały jedynie zasygnalizowane.
W pierwszych trzech
rozdziałach podręcznika dokonano wyjaśnienia specyficznie dużej roli finansów
przedsiębiorstwa, zwłaszcza korporacji międzynarodowych, problemów rachunkowości,
ryzyka finansowego i organizacji wewnętrznej kontroli finansowej oraz zewnętrznej
kontroli skarbowej.
Rozdziały od czwartego do
dziesiątego poświęcono prezentacji różnych aspektów zarządzania finansami
korporacji międzynarodowych z uwzględnieniem zadań i organizacji jednostki skarbu
korporacji. Pełniejszy przekaz zarówno zagadnień funkcjonalnych, jak i
instytucjonalnych wymagał wykorzystania licznych tabel, schematów i wykresów.
Problemy opisane w
rozdziałach jedenastym, dwunastym i trzynastym dotyczą styku działalności skarbu
korporacji z finansowaniem długoterminowym. Przedstawiono zaciąganie przez korporację
kredytów konsorcjalnych, emisję papierów wartościowych dłużnych (obligacji) i
wierzycielskich (akcji) oraz wiążącą się z tym kwestię uzyskania oceny (ratingu)
poziomu ryzyka dla potencjalnego nabywcy instrumentu dłużnego, gdy jego emitent nie
wywiąże się ze swoich zobowiązań.
Rozdział czternasty odnosi
się do znaczenia wyboru struktury kapitałowej (relacji między poziomem kapitału
własnego i obcego) dla efektywnego zarządzania korporacją. Osnową rozważań jest
model Millera i Modiglianiego, jednakże w ujęciu problemowo-opisowym, a nie
matematycznym. Również w pozostałej części podręcznika narzędzia matematyczne
zostały użyte w sposób ograniczony i na możliwie łatwo przyswajalnym poziomie, gdyż
obliczenia mają odgrywać rolę ilustracyjną.
Ze względu na istotne
znaczenie w praktyce zarządzania finansami korporacji międzynarodowych terminów
angielskojęzycznych na końcu podręcznika zamieszczono słowniczek tych terminów oraz
indeks ich polskich odpowiedników. Niektóre z nich mogą jeszcze nie być powszechnie
akceptowane, gdyż zbyt krótko są w użyciu. Terminy angielskie zostały opatrzone
krótkimi definicjami, które mogą być przydatne dla mniej zaawansowanego czytelnika, a
których zamieszczenie w treści ograniczyłoby przejrzystość wywodu.
Niniejszy podręcznik jest
adresowany przede wszystkim do studentów wszelkiego typu fakultetów ekonomicznych. Może
on być również przydatny w celach kształcenia podyplomowego. Autorzy mają też
nadzieję, że okaże się przydatny dla praktyków życia gospodarczego, a szczególnie
tych spośród nich, którzy zatrudniani są w korporacjach.
250 stron