"Lewiatan" należy z pewnością do najciekawszych książek Carla Schmitta.
Jest zwięzłym wykładem jego poglądów filozoficznych, również na państwo i dzieje
kultury. A przy tym sytuuje je w horyzoncie bezpośrednich inspiracji Schmitta - myśl
Hobbesa stanowiła dlań bowiem ciągłe wyzwanie i stały punkt odniesienia, jako
najwybitniejsza bodaj odpowiedź na rozpad średniowiecznego świata, ale zarazem też
początek nowożytnego upadku tradycyjnie rozumianej sfery publicznej.
Lewiatan to śmiałe, niezwykle oryginalne, zaskakująco spójne i nad wyraz konsekwentne
odczytanie najsłynniejszego dzieła Hobbesa, być może najbardziej wpływowej teorii
politycznej, jaką wydała nowożytna filozofia. Swoją interpretację Schmitt wspiera
licznymi odwołaniami do historii zarówno samej figury Lewiatana, jak i dziejów recepcji
Lewiatana Hobbesa.
Polemika z dziełem Schmitta wymaga odwagi nie mniejszej niż erudycja jego autora,
dowcipu równego jego bezwzględności.
Carl Schmitt (1888-1985) - niemiecki teoretyk prawa, politolog i
filozof społeczny, profesor Uniwersytetu Berlińskiego, krótko członek NSDAP i Pruskiej
Rady Państwa (1933). Studiował nauki polityczne i prawo w Berlinie, Monachium i
Strasburgu. Autor licznych dzieł z zakresu filozofii prawa, filozofii polityki, prawa
międzynarodowego. W Polsce ukazała się jego Teologia polityczna i inne pisma (2000).
182 strony, A5, twarda oprawa