Ecce homo, swoją autobiografię intelektualną, Friedrich Nietzsche
(1844-1900) napisał w ostatnich tygodniach świadomego życia (jesień/zima 1888)
poprzedzających dziesięcioletni (aż do śmierci) okres choroby psychicznej.
Choć znamiona choroby są tu już zauważalne, książka stanowi pouczający przegląd
własnego dorobku pisarskiego autora. Nietzsche zinterpretował swoją twórczość, a
także określił jej znaczenie - w proroczej wizji przewidział milionowe nakłady jego
dzieł. Swoją historię intelektualną ulokował w osobistej "historii
materialnej" czy też "somatycznej". Sprawy zdrowia, klimatu, odżywiania
się zostały podniesione do rangi prawdy filozoficznej, która wymaga "wielkiego
zdrowia" w sensie już nie po prostu medycznym, lecz niejako
"metafizycznym". Autor zmitologizował zarówno siebie, jak i otoczenie:
książka zawiera niepublikowaną w pierwszej edycji (1908) napaść na siostrę i matkę,
daje też wyraz jego ostentacyjnej niechęci do Niemców i chrześcijaństwa. Podtytuł,
nawiązujący do sformułowania Pindara "Stań się, kim jesteś", stanowi
klamrę spinającą tę ostatnią w życiu Nietzschego książkę z początkami jego
twórczości jako filologa klasycznego.
198 stron, oprawa miękka