Pojęcie dyskursu odgrywa coraz większą rolę we współczesnych naukach
społecznych.
Wywodząca się z językoznawstwa i semiotyki analiza dyskursu upowszechniła
się w wielu innych dziedzinach nauk humanistycznych i społecznych. O wzroście jej
znaczenia świadczy nie tylko coraz większa liczba prac, w których znajdują
zastosowanie jej pojęcia i metody, ale też ciągle rozszerzający się zakres ich
stosowania. Przedstawiciele tak odmiennych dyscyplin akademickich, jak antropologia,
historia i socjologia, psychologia, psychoanaliza i psychologia społeczna,
kulturoznawstwo, badania nad płcią kulturową (gender studies), studia postkolonialne,
nauki polityczne, analiza sfery publicznej, teoria polityki, stosunki międzynarodowe, nie
wspominając o językoznawstwie i teorii literatury, posługują się pojęciem dyskursu,
by określać i rozwiązywać problemy właściwe dla ich dziedzin.
Celem tej książki jest przedstawienie i objaśnienie niektórych koncepcji dyskursu
stosowanych w naukach społecznych.
Autor skupia się w niej zwłaszcza na koncepcjach strukturalistycznych,
poststrukturalistycznych i postmarksistowskich, wysuwając na pierwszy plan model analiz
społecznych i politycznych, który wywodzi się z teorii dyskursu autorstwa Ernesta
Laclaua i Chantal Mouffe. Z tego względu poświęca sporo uwagi dziełom Ferdinada de
Saussure’a, Claude’a Lévi-Straussa, Jacques’a Lacana, Jacques’a Derridy, Michela
Foucaulta, Antonia Gramsciego, Louisa Althussera, Michela Pecheux, Ernesta Laclaua i
Chantal Mouffe.
248 stron, oprawa twarda