Dzieło Marsyliusza z Padwy noszące tytuł Obrońca Pokoju (Defensor
pacis) należy niewątpliwie do najoryginalniejszych i najciekawszych średniowiecznych
utworów poświęconych problemom państwa i polityki.
Uznane zrazu za antykościelny pamflet napisany dla doraźnych politycznych
celów w walce Ludwika Bawarskiego z Janem XXII, krytykowane za swe radykalne
sformułowania nawet przez takich stronników cesarza, jakim był Ockham, i rychło
zapomniane, doczekało się ponownego odkrycia i niezwykłego uznania na przełomie XIX i
XX wieku. Ogłoszono je wówczas dziełem genialnym, które miało antycypować wiele
późniejszych kierunków politycznych i prądów filozoficznych, a samego autora uznano
za poprzednika Machiavellego, Monteskiusza, Locke'a, Hobbesa, Spinozy, Rousseau, a nawet
Kanta, oraz za prekursora nowożytnych teorii państwa i prawa. Z jednej strony dzieło to
jest naturalną konsekwencją i logiczną konkluzją sporów między Kościołem i
państwem rozwijających się w europejskiej myśli politycznej do końca XIII wieku (i w
tym sensie stanowi niejako kwintesencję średniowiecznej myśli politycznej i prawnej), z
drugiej strony daje początek rozważaniom i teoriom społecznym i politycznym, którymi
średniowiecze nie zajmowało się dotąd wcale.
440 stron, oprawa twarda