Prędkość i polityka jest najważniejszym dziełem Paula Virilio.
Wychodząc od prac Moranda, Marinettiego i McLuhana, autor przedstawia wizję
znacznie bardziej polityczną niż którykolwiek z jego francuskich kolegów – w tej
radykalnej wizji prędkość jest motorem destrukcji. Virilio zdaje sprawę z całej
historii rodzaju ludzkiego jako procesu doskonalenia technologii, który stał się
możliwy dzięki militaryzacji społeczeństwa. Podobnie do Heideggera i jego postrzegania
techniki, Virilio uważa prędkość – a nie system klasowy czy bogactwo – za
podstawowy czynnik kształtujący cywilizację. W obrębie tego „technicznego
witalizmu” różnorodne obiekty – nieruchome fortece i bunkry, „metaboliczne
ciała” żołnierzy, naczynia i flota, a ostatnio informacja i technologie komputerowe
– zagrażają światu i naturze ludzkiej.
Paul Virilio – urbanista i filozof francuski. Urodził się w roku
1932 w Paryżu, w rodzinie włoskiego komunisty i bretońskiej katoliczki. Jako dziecko
przeżył bombardowanie Nantes, co prawdopodobnie ukształtowało jego zainteresowanie
problematyką wojny i kruchością miast. W czasie studiów na Sorbonie słuchał
wykładów Vladimira Jankélévitcha i Raymonda Arona. Współpracował z Henrim
Matisse’em i Georges’em Braque’iem. Do grona jego przyjaciół należeli m.in.
Georges Perec i Jean Baudrillard. Po polsku ukazały się dotąd dwie jego książki:
Bomba informacyjna (2006) i Wypadek pierworodny (2007).
Spis treści:
Część pierwsza
REWOLUCJA DROMOLOGICZNA
Od prawa do ulicy do prawa do państwa
Od prawa do drogi do prawa do państwa
Część druga
POSTĘP DROMOLOGICZNY
Od prawa do przestrzeni do prawa do państwa
Wojna praktyczna
Część trzecia
SPOŁECZEŃSTWO DROMOKRATYCZNE
Ciała niezdolne
Racjonalizacja i kontrola wehikułów metabolicznych
Kres proletariatu
Konsumowanie bezpieczeństwa
Część czwarta
STAN POGOTOWIA
196 strony, oprawa miękka