Kant wprawdzie nie opublikował większego opracowania dotyczącego
filozofii historii, jednak kompletny zbiór pism historycznych, które powstawały szereg
lat (niniejszy tom zawiera rozprawy publikowane od 1784 niemal do końca wieku) prezentuje
obraz bardzo konsekwentnej koncepcji historiozoficznej.
Sceptyczne podejście Kanta do możliwości spekulatywnego ujęcia historii,
jej sensu i ewentualnego rozwoju nie przesłania daleko idącego optymizmu, jeśli idzie o
ostateczny cel istnienia gatunku ludzkiego. Autor żywi przekonanie, że ludzkość
znajduje się na drodze powolnego, choć nieodwracalnego postępu ku temu, co lepsze.
Pewność tę filozof czerpie z opartej na rozumnych przesłankach wiedzy o tkwiącym w
człowieku dobrym pryncypium, ale również z obserwowanych współcześnie wydarzeń,
które stanowią tego potwierdzenie. Chodzi zwłaszcza o rewolucję francuską, która
upewniła Kanta w przekonaniu, że ustrój republikański stanowi kamień milowy na drodze
do realizacji idei „wiecznego pokoju" - idei zjednoczenia ludzkości w federacji
wolnych narodów, której współczesną realizacją jest Unia Europejska.
Zbiór zawiera nie tylko najważniejsze i najbardziej znane rozprawy Kanta, jak: Czym jest
oświecenie?, Pomysły do ujęcia historii w aspekcie kosmopolitycznym, Do wiecznego
pokoju, ale również opracowania mniej znane, których przedmiotem staje się nie tylko
historia powszechna, ale również polityka i religia. Z naszego punktu widzenia do
najciekawszych wątków historiozoficznych pism Kanta należą wzmianki jednoznacznie
potępiające rozbiory Polski.
240 stron, oprawa twarda z obwolutą