Książka jest zbiorem ilustracji dla tezy, zgodnie z którą obecny kształt
polskiej przestrzeni politycznej jest rezultatem zjawisk patologicznych o podłożu
psychicznym, skutkiem tych psychopatologii jest zaś powolne osuwanie się polskiej
polityki w stan degeneracji, która pod wieloma względami wydaje się już nieodwracalna.
Autor argumentuje, że degeneracja ta ma źródło w porażce, jaką poniosły polskie
elity polityczne w trafnym odczytywaniu, rozumieniu i adekwatnym zarządzaniu
społecznymi emocjami polskiego społeczeństwa. Porażka ta jest kumulatywnym skutkiem
nierozumienia roli, jaką odgrywa „emocjonalna zmienna polityczna” w życiu
społeczeństw; nieumiejętności w zarządzaniu ludzką subiektywnością; rezultatem
patologicznej uległości elit politycznych wobec niej; oraz cynicznego jej podsycania i
wykorzystywania we wzajemnej walce politycznej, prowadzonej bez względu na jakkolwiek
rozumiane dobro wspólne. Degeneracyjny trend polskiej polityki autor przypisuje
zwłaszcza patologicznym formom organizowania emocji społecznych przez postacie niektóre
dominujące na polskiej prawicy. Choć książka ta ukazuje się w dwudziestą rocznicę
zapoczątkowania przemian politycznych w Polsce, nie ma ona charakteru rocznicowego.
200 stron, oprawa miękka