Tak zwane zapóźnienie nauk humanistycznych (w porównaniu z naukami
przyrodniczymi) wcale nie wynika z niedorozwoju tych nauk, ale z tego przede wszystkim,
że zmuszone są one do stworzenia znacznie subtelniejszych i zarazem bardziej
pomysłowych narzędzi badawczych od tych, które z powodzeniem mogą być stosowane co
najwyżej w naukach przyrodniczych.
Większej subtelności niż schematyzacja zależności
przyczynowo-skutkowych wymaga interpretacja motywów ludzkiego działania.
Przechodząc w narracji od przyczyny do motywu w nieunikniony
sposób zauważymy niewystarczalność języka klasycznej logiki. Klasyczna implikacja, z
trudem już stanowiąc odpowiednik implikacji materialnej (przyczynowo-skutkowej),
zupełnie nie nadaje się do określenia związków w sferze motywacyjnej. Z tego to
powodu bardziej obiecująca w tym zakresie wydaje się być implikacja semantyczna.
Wprowadzenie jej staje się jednak w skutkach podobne do otwarcia puszki Pandory. Wyzwala
mianowicie konieczność określenia wielu innych funktorów, które klasyczna logika do
tej pory dość skrzętnie pomijała. Takie innowacje przedstawia autor w tej książce.
Spis treści:
Wstęp
1. Formalne cechy narracji politologicznej
1.1 Właściwości tekstu politologicznego
1.1.1 Metodologiczny naturalizm
1.1.2 Nieostrość pojęć
1.1.3 Wyrażenia wartościujące
1.2 Podstawy formalnej teorii narracji
1.3 Obiekt i jego kopier
1.3.1 Struktura obiektu
1.3.2 Struktura kopii
1.3.3 Relacje między obiektem i kopią
2. Proces polityczny
2.1 Podstawowe kategorie
2.2 Zmiana polityczna
2.3 Alienacja i dezalienacja
2.3.1 Politologiczne pojęcie sparwiedliwości
2.3.2 Warunki politycznej równowagi
2.3.3 W poszukiwaniu praw procesu politycznego
3. Funktory narracyjne
3.1 Implikacja semnatyczna
3.1.1 Zdania dopuszczalne
3.1.2 Podstawowe właściwości implikacji semantycznej
3.2 Funktory epistemiczne
3.2.1 Funktor wiem, że
3.2.2 Funktor jestem pewien, że
3.2.3 Funktor sądzę, że
3.2.4 Funktor wierzą, że
3.2.5 Funktor wątpię, że
3.3 Funktory emotywne
3.3.1 Funktor mogę
3.3.2 Funktor cieszę się
3.3.3 Funktor wolę
3.3.4 Funktor chcę
3.4 Funktory deontyczne
3.4.1 Funktor muszę
3.4.2 Funktor wolno mi
3.4.3 Funktor pownienem
4. Subracjonalny charakter narracji politologicznej
Literatura bezpośrednio wykorzystana
142 strony, A5, oprawa miękka