Pisma polityczne J. J. Lipskiego
Zło nam wyrządzone, nawet największe, nie jest jednak i nie może być
usprawiedliwieniem zła, które sami wyrządziliśmy.
Jan Józef Lipski
Patriotyzm i socjalizm, pojednanie z Niemcami i Ukraińcami, walka z antysemityzmem i
nacjonalizmem, polityka demokratyczna i sprawiedliwość społeczna – tematy pism i
treść życia Jana Józefa Lipskiego to największy chyba pomnik polskiej lewicy
niekomunistycznej. Świecki święty, spadkobierca tradycji Żeromskiego i Brzozowskiego,
dla wielu – guru opozycji przedsierpniowej. Charyzmatyczny patron środowiska KOR i
wzór niezłomnej odwagi – postać wielka i wyjątkowa. I jak wiele polskich wielkości
– zbyt często czczona, a zbyt rzadko czytana.
Pisma polityczne Jana Józefa Lipskiego to zapis kilku dekad walki o lepszy świat
– demokratyczny, wolny, sprawiedliwy społecznie. Autor Katolickiego Państwa Narodu
Polskiego nie tylko był moralnym autorytetem, ale i wyznaczał sposób myślenia
niezależnej inteligencji. Jego eseje otwierały ważne polskie debaty i kształtowały
polską tożsamość.
Od jego śmierci minęło dwadzieścia lat – większość problemów, jakie postawił,
wciąż pozostaje nierozstrzygnięta.
576 stron, twarda oprawa
Jan Józef Lipski (1926–1991) – krytyk i teoretyk literatury, wieloletni
pracownik Instytutu Badań Literackich PAN, redaktor tygodnika „Po prostu”. Odznaczony
Krzyżem Walecznych za udział w Powstaniu Warszawskim, członek Klubu Krzywego Koła,
założyciel i Wielki Mistrz wolnomularskiej loży Kopernik. Sygnatariusz m.in. Listu 34,
współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników i działacz NSZZ „Solidarność”
Regionu Mazowsze. W roku 1987 reaktywował w kraju Polską Partię Socjalistyczną; w
wyborach 1989 wybrany do Senatu z listy Komitetu Obywatelskiego. Autor licznych książek,
w tym: Twórczość Jana Kasprowicza (1967), KOR. Komitet Obrony
Robotników?–?Komitet Samoobrony Społecznej (1983), Katolickie Państwo Narodu
Polskiego (1994), Powiedzieć sobie wszystko… (1996). Kawaler Orderu Orła
Białego.