Jakie motywy stoją za ubieraniem się w sposób wyraźnie odbiegający od
konwencjonalnej normy? Czy prawdą jest, że w ponowoczesnej kulturze "łączenia i
godzenia" wszystko jest możliwe? Czy doszło do implozji łatwo rozpoznawalnych,
autentycznych subkultur, w wyniku czego mamy do czynienia z bogactwem ironicznych
powrotów oraz fragmentacją stylów? Czy odrzucanie i nakładanie przez tzw. pokolenie
"postsubkulturowe" alternatywnych tożsamości w samonapędzającym się
szaleństwie mody jest aktywną celebracją ulotności, przemijalności i jednorazowości?
Niniejsza książka stanowi analizę socjologiczną powyższych kwestii. Wysłuchawszy
głosów ludzi tworzących styl poszczególnych subkultur - ich subiektywnego postrzegania
własnego stylu oraz idei, które leżą u jego podstaw - autor przedstawia oryginalne
spostrzeżenia dotyczące podmiotowości i tożsamości. Sytuując empiryczne studia
przypadków w szerszym kontekście rozważań nad postmodernizmem i zmianą kulturową,
odrzuca taką perspektywę badań kulturoznawczych, która usiłuje "odczytać"
subkultury jak teksty. Opierając się na licznych wywiadach z osobami ubierającymi się
w sposób, który można określić jako niekonwencjonalny pod względem stylu, pragnie on
zamiast tego ustalić, czy współczesne subkultury wykazują nowoczesne bądź
ponowoczesne wrażliwości i formy. Przekonująco dowodzi, że mamy do czynienia z jednymi
i drugimi - naciskowi na ponowoczesny hiperindywidualizm, płynność i
fragmentaryczność towarzyszy modernistyczne podkreślenie autentyczności i ukrytej
istoty.
238 stron, B5, oprawa miękka