Przenikliwa i gorzka wiwisekcja warunków ludzkiej egzystencji w epoce zglobalizowanego
kapitalizmu. Autor podejmuje zagadnienia „ludzkich odpadów” – szczególnie
bezrobotnych i uchodźców, „zarządzania strachem” jako nowej formy sprawowania
władzy politycznej, oraz niezbywalności utopii w jej dawnym kształcie wizjonerskiego
projektu. Na szczególną uwagę zasługują błyskotliwe analizy problemu uchodźców we
współczesnym świecie i dwuznacznej roli organizacji humanitarnych, a także szerzącej
się w Polsce i na świecie mody na strzeżone osiedla i jej negatywnych skutków
społecznych.
Zygmunt Bauman urodził się w 1925 roku w Poznaniu. Socjolog i filozof,
emerytowany profesor Uniwersytetu w Leeds (Wielka Brytania) i Uniwersytetu Warszawskiego.
Jest autorem kilkudziesięciu książek polskich i angielskich, tłumaczonych na
kilkanaście języków. Za pracę Nowoczesność i Zagłada (wyd. ang. 1989, wyd. pol.
1992) otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi w dziedzinie nauk społecznych oraz Nagrodę
im. Theodora W. Adorno, przyznawaną we Frankfurcie nad Menem. Po polsku ukazały się
m.in. następujące jego książki: Etyka ponowoczesna (1996), Socjologia (1998),
Globalizacja (2000), Życie na przemiał (2004), Europa – niedokończona przygoda
(2005), Płynne życie (2007), a nakładem Wydawnictwa Sic!: Ponowoczesność jako
źródło cierpień (2000, 2004), O pożytkach z wątpliwości – rozmowy z Keithem W.
Testerem (2003) oraz Społeczeństwo w stanie oblężenia (2006).
152 strony, oprawa miękka