Dziś nad śmiercią zapadło milczenie. Konstatacja tego faktu skłoniła
Philippe’a Ariesa (1914–1984) do napisania swego opus magnum.
Aries, jeden z najwybitniejszych historyków francuskich w XX wieku, autor
m.in. słynnej Historii dzieciństwa (Paris 1960; wyd. pol. Warszawa 2010), opisuje w
swojej monografii (1977) stosunek człowieka do śmierci w ciągu ostatniego tysiąclecia.
Wraz z rosnącą prywatyzacją i indywidualizacją ludzkiego życia śmierć przestaje
być czymś „wspólnym”, bliskim, z czym społeczeństwo obcuje w zażyły sposób, i
staje się sprawą osobistą. Współczesny człowiek odrzuca samoistność zła, a wraz z
tym ratunek przed nim w postaci „dobrej śmierci”. Wiara w zło była niezbędna do
oswojenia kresu życia, który teraz nabiera „dzikiego” charakteru: jest
przerażającą, irracjonalną wyrwą. Powrót śmierci do „stanu dzikości” sprawia,
że dzisiejszy człowiek usiłuje ją przemilczeć. Tę ewolucję Aries wykazuje na
podstawie fascynującego (jak zwykle w jego książkach) materiału historycznego z
poszczególnych epok. Śmierć, choć tak dojmująca egzystencjalnie, stanowi w jego
ujęciu pewien konstrukt społeczny. Badanie jej losów pomogłoby może dzisiejszemu
człowiekowi na nowo się z nią „oswoić”.
612 stron, A5, oprawa miękka