Dlaczego nagość nie jest po prostu brakiem
ubrania?
Co łączy bulimię i starożytne święta?
Na czym polega siła niemocy?
Jak odczytać prozę Kafki?
Czym grozi redukcja tożsamości do czysto
biologicznych danych?
Czym jest współczesność?
Co to jest ciało chwalebne?
Komu nie jest obojętna kondycja człowieka we
współczesnym świecie, powinien sięgnąć po Nagość. Agamben swobodne porusza się w
obrębie różnych dziedzin: teoria literacka, myśl polityczna, tradycja filozoficzna,
badania religioznawcze, literatura i sztuka - wszystko to w połączeniu z klarownością
wywodu dają szeroki obraz rzeczywistości.
Giorgio Agamben maluje obraz prowokujący,
stymulujący wyobraźnię i zmuszający do namysłu.
Na początku XX wieku powstały najpierw w Niemczech, a później w innych krajach Europy
liczne ruchy gloryfikujące nudyzm jako nowy ideał społeczny, zgodny z naturą
człowieka. Nie przez przypadek stało się to możliwe jedynie poprzez przeciwstawienie
właściwej pornografii i obscenicznej nagości prostytucji - nagości jako Lichtkleid
(„świetlista szata"), czyli poprzez nieświadome nawiązanie do starodawnej
teologicznej koncepcji nagości niewinnej jako szaty łaski. Zwolennicy nudyzmu nie
ukazywali nagości, lecz szatę, nie naturę, lecz łaskę.
Badacz zamierzający zająć się poważnie zagadnieniem nagości powinien więc przede
wszystkim sięgnąć jak archeolog powyżej teologicznego przeciwieństwa nagość-szata,
natura-łaska - nie po to jednak, aby dotrzeć do stanu pierwotnego, poprzedzającego
rozłam, lecz aby zrozumieć i zneutralizować.
(fragment)
Giorgio Agamben jest bez wątpienia jednym z
najważniejszych myślicieli współczesnej teorii politycznej.
„Magazine Littéraire"
Agamben nieustannie balansuje między wyjątkową
erudycją a intymnym szeptem wprost do ucha czytelnika.
„L'espresso"
Giorgio Agamben jest najlepszym pisarzem wśród naszych
filozofów. [...] Potrafi zaskakiwać niczym barokowy poeta.
„La Stampa"
136 stron, oprawa twarda