Badania logiczne Edmunda Husserla rozpoczęły kierunek zwany
fenomenologią. Według filozofa miał to być początek nowej nauki, dającej rzetelne
podstawy całej wiedzy ludzkiej. Autor podjął tu polemikę, zakończoną krytyką, z
psychologizmem. Badania nad podstawami matematyki, logiki i teorii języka doprowadziły
go do przekonania, że znaczenia wyrazów językowych, liczby i im podobne struktury
istnieją idealnie niezależnie od naszej świadomości.
Edmund Husserl
(1859–1938); filozof niemiecki, jeden z najwybitniejszych myślicieli XX wieku,
uczeń F. Brentana; od 1901 roku profesor uniwersytetu w Getyndze, w latach 1916–1928
— we Fryburgu Bryzgowijskim; twórca fenomenologii.
Początkowo zajmował się filozofią matematyki, głównie problematyką
filozoficznych podstaw logiki. Dokonał ostrej krytyki psychologizmu w logice i wysunął
ideę logicznej syntaksy (składnia logiczna). W późniejszym okresie (1901–1913)
rozszerzył zakres badań na teorię poznania (zwłaszcza doświadczenia) i sformułował
koncepcję filozofii fenomenologicznej jako opisowo-ejdetycznej nauki o czystych
przeżyciach, zakładającej pozaczasowe istnienie przedmiotów idealnych, będących
wytworami tzw. intencjonalnych aktów „czystej” świadomości (idealizm
transcendentalny). Głosił hasło „powrotu do rzeczy”, tj. dotarcia do ich istoty w
„bezpośredniej naoczności”, metodą tzw. redukcji fenomenologicznej w postaci
redukcji ejdetycznej i transcendentalnej, polegających na oglądzie istot, nie zaś
rozpatrywaniu faktów oraz na „zawieszeniu” naturalnego przeświadczenia o istnieniu
świata realnego („intencjonalnego odpowiednika poznania”). Filozofia Husserla
wywarła wpływ na wszystkie kierunki filozoficzne XX wieku, a także na metody badawcze
nauk o kulturze.
Główne prace autora: Logische Untersuchungen (t. 1–2 1900–1901), Idea
fenomenologii (1907, wyd. pol. 1990), Filozofia jako ścisła nauka (1911, wyd. pol.
1992), Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii (1913, wyd. pol.
1967–1974), Formale und transzendentale Logik (1929), Medytacje kartezjańskie (1931,
wyd. pol. 1982).
376 stron, oprawa twarda z obwolutą